مدال های المپیک را از نظر مطابقت با استاندارد های کیفیت و استقامت چک کردند. روند آزمایش ها بیش از یک ماه طول کشید. بعد از چند روز این مدال ها را به سوچی محل برگزاری بازی‌های سال 2014 خواهند آورد و از 7 تا 23 فوریه اسامی دارندگان آن‌ها مشخص خواهد گردید.
همه 1254 مدال المپیک مورد آزمایش دقیقی قرار گرفتند. کارشناسان کیفیت صیقل دهی سطح و سختی نقش و نگار شفاف پلی کربناتی و دوامداری پوشش حفاظتی را چک کرده و اطمینان بخشی بسته بودن روبان به مدال توجه خاصی کردند که نقطه ضعف مدال ها به شمار می رود. این مدال ها را در شرایط تغییر بی سابقه شدید گرما و سرما ی هوا با انداختن آن‌ها به شراب شمپاین و کف اتاق حتی با گاز گرفتن با دندان امتحان کردند.
«ماکسیم واینبرگ» رئیس «آداماس»، شرکت جواهراتی که مدال های ویژه المپیک زمستانی در سوچی را تولید کرد، گفت که آن‌ها از عهده هر نوع آزمایش برخواهند آمد، وی افزود:
مدال ها مورد آزمایش جدی قرار گرفتند. آن‌ها را با پرس له کرده و روبان آن‌ها را با زور کشیده و واکنش ترکیبات اسید را آزمایش کردند، این آزمون بسیار سخت و جدی بود. حالا می‌شود اطمینان داشت که مدال ها همه احساسات ورزشکاران را حتی شدید ترین آن‌ها را تحمل خواهند کرد. برای ساخت مدال های المپیک سوچی حدود 700 کیلو برنز و تقریباً یک تن نقره اعلا و 6 کیلو طلای خالص بکار گرفته شد. برای جلوگیری از دست دادن تاب آن‌ها را با نانو ترکیب ویژه پوشاندند.
ارزش پولی یک مدال المپیک جزو اسرار است ولی هر ورزشکار برایتان خواهد گفت که این مدال بی‌ارزش است. خانم «لاریسا لاتینینا» ورزشکار حماسه ای، ژیمناستیک برجسته شوروی، در مصاحبه با صدای روسیه تعریف کرد که هر مدال با زحمتات شدیدی دریافت می شود و به دنبال خود داستان ها دارد. این زن دارنده 18 مدال المپیک گفت:
من برای اولین بار شش مدال المپیک خود را در بازی‌های ملبورن گرفتم و آن‌ها برایم مانند فرزند اول برای مادر گرامی هستند. شش مدال دسته دوم را در بازی های رم کسب کردم پس از تولد دختری که آن وقت فقط یک سال و نیم داشت. من در آن زمان خوشبخت بودم به این خاطر که دوباره شکل خود را پیدا کردم و وارد تیم منتخب شوروی شدم و توانسم در مسابقه چند گانه مدال گرفته و قهرمان مطلق بازی‌های المپیک شوم. من بسیار خوشحال شدم. و بازی‌های المپیک توکیو که در آنجا بازهم شش مدال نصیب من شد برایم مخصوصاً عزیز و گرامی بوند چون می‌دانستم که این برایم آخرین المپیکی است که در آن شرکت می کنم. هنگامی که مدال می‌گیری و روی سکو قرار داری و در این لحظه پرچم کشور تو بلند می‌شود و سرود کشور تو اجرا می شود، احساسات خاس سپاس به کسانی که تو را آماده کرده، سپاس به تیم و خانواده‌ای که به تو امکان داده برای بازی‌ها تمرین و آماده شوی به تو دست می دهد. این سعادت بزرگی است و تعریف آن دشوار است.
